Parkinson: afleren, slopen, jong leren of jongleren

Ja, helaas en inderdaad... dit is toch echt weer een blog die over mij en mijn leven gaat..! Helaas! Van nature was ik al chaotisch maar door lijstjes en overzichten hield ik overzicht en had ik mijn zaakjes aardig op orde. Tenminste, dat vonden in ieder geval anderen. Daarom of mede daarom was binnen een bestuur of organisatie waar ik actief was (tweede) secretaris. Ondersteuning van de voorzitter, planning, archivering, correspondentie en organisatie; ik vond het leuk en het ging mij aardig af. Af en toe een training timemanagement hielp daarbij, want ik was van nature wel wat chaotisch aangelegd!

De ziekte van Parkinson sloopt echter van alles; energie, planningsvaardigheden en in steeds sterkere mate het houden van grip en overzicht. En dat doet toch best wel een beetje pijn als ik voorzichtig en diplomatiek mijn gevoelens mag uiten. Want ook in die dingen voel ik mij minder zelfstandig en dus meer afhankelijk worden.

Een enkele week geleden was het weer zover. De dag wilde ik in verband met de komende verbouwing het kantoor opgeruimd hebben, ik moest wat boodschappen doen, in de ochtend en bijeenkomst in Veenendaal, ik moest, ik wilde, ik... Ja, wat ik, ik....van alles liep door elkaar en dan kom je er te laat achter dat... Moe, wat was ik moe toen Eveline thuis kwam. Teleurgesteld in mijzelf, een beetje wanhopig omdat ik vastliep, een beetje zorgen over de toekomst, een....

Gelukkig, binnenkort ga ik meedoen aan een combinatie van wetenschappelijk onderzoek en training waardoor ik handvatten ga ontwikkelen hoe ik met dit soort grote vraagstukken om moet om mijn hoofd koel en mijn lichaam energieneutraal te houden bij teleurstellingen in het dagelijkse leven.

Zit ik net mijn teleurstellingen te bedenken, belt Ted: "Ha Peter, met Ted spreek je. Hoe is het nu met jou?" Tsja, wat zeg je dan. "Nou, ik was even het overzicht kwijt en dat hoort niet bij mij. Parkinson sloopt echter alles." Hoe hij het doet weet ik niet, maar meestal heeft hij wel een opbeurende reactie. Zo ook nu: "Peter, eigenlijk zijn we meesters in het jongleren". Meestal kom ik niet zelf met een woordgrapje maar dit keer kwam had ik er wel een: we zijn jong en we moeten nog veel afleren om te leren... We konden er beiden om lachen! Ik geef toe, eerste als de befaamde boer met kiespijn maar al snel met een relativerende. Want relativerend kom je eigenlijk bij de woorden van mijn echtgenote uit: het gaat eigenlijk alleen in jouw hoofd even mis maar er is toch niet iets ergste gebeurd.... pak in de ochtend een briefje en maak dagelijks een dagplanning. Dat een Parkinsonbrein daar niet op komt....

Jong en Parkinson, Jong en leren en Jong en afleren, Parkinson en dubbeltaken.. welke van de vier hoort hier niet bij?