Een mooie-pijnlijke overwinning: een dagje dierentuin

Mede door de ziekte van Parkinson kan ik minder lang (achterelkaar) lopen. Het lopen werd moeizamer, trager en minder stabiel. Dat bracht mij in het najaar van 2020 tot de aanschaf van een Rollz: een rollator en rolstoel ineen. Voor de overwegingen en nieuwe kansen die het mij gaf verwijs ik naar de blogs "Proefrit met een Rollz: twee stappen achteruit en daarna één stap vooruit...!!" (21 oktober 2020) en "Hoe bevalt de Rollz?" (20 januari 2021).In die blogs beschrijf ik de 'hernieuwde' mogelijkheden die ik door het gebruik van de Rollz kreeg. En daarbij gebruikte ik eigenlijk alleen nog de functie als rollator.

De afgelopen weken heb ik enkele keren goed gebruik gemaakt van de rolstoelmodule. Door het verdwijnen van de lockdown en diverse andere maatregelen is het weer mogelijk om vrijuit bijvoorbeeld een dierentuin of museum te bezoeken. En dat hebben wij afgelopen zomervakantie gedaan. Dat betekent meer lopen en daardoor werd de Rollz als rollator serieus en goed gebruikt. Maar een rondje dierentuin is géén rondje wandelen. Het zijn redelijke afstanden met veel staan, doorslenteren etc. en daarom ook de rolstoelmodule gebruikt. En die zit, daar ik de Rollz Motion Performance heb, goed! Wat een succes verhaal, niet waar!?!

Ik moet eerlijk bekennen dat er best wat water door de Gouwe (bekend vaarwater tussen Gouda en Alphen aan den Rijn, en loopt ook door Waddinxveen) moest voordat ik de rolstoelfunctie gebruikte? Omdat ik twijfelde aan de kwaliteit? Omdat? Ja, omdat....... afhankelijkheid leren en leren 'help' zeggen en omdat 'eigen eer' of schaamte je dwars en diep in de weg kunnen zitten. Niet dat ik nu ineens volledig afhankelijk ben van de rolstoel, nee zeker niet. Maar wel omdat het onderstreept dat je niet meer kunt wat je altijd wilde en dat er géén weg terug is. Omdat het onderstreept dat anderen je moeten helpen (anders kom je in de rolstoel niet vooruit) en dat je afhankelijk bent geworden. Omdat je niet meer spontaan kunt wat je wilde.... Het was daarom een forse stap voor mij in een rolstoel te gaan zitten, hoe mooi vormgegeven en hoe lekker hij ook zit. Het was met recht een (emotionele) overwinning! En, nee geen maar, ik kon weer met het gezin mee. Ons gezin was en is weer compleet! Daar was ik blij mee maar de andere gezinsleden misschien het meest... zonder mij was het niet compleet en ik hoorde en hoor er gewoon bij!

Ik gebruik de rolstoel nog te kort om ervaringen te delen van de 'duwer', in mijn situatie mijn vrouw. Wat ik uit mijn netwerk van ervaringsdeskundigen hoor is heel divers. Veelal het gezellig en compleet met elkaar op stap kunnen maar ook de ergernis van mensen die geen rekening houden met een rolstoel of die zich bekeken voelen alsof ze zelf onderdeel zijn van een attractie of act.

En nu dus een keer in het eigen dorp? Ik denk dat ik daarvoor nog te goed kan lopen hoor... Wat is het heerlijk dat je de Rollz snel kunt ombouwen van een rolstoel naar een rollator... Voelt u de spanning in deze laatste paar zinnen.........